مفاهيم اوليه شبکه

شبكه: از به هم پيوستن چند کامپيوتر به يکديگر و برقراري ارتباط بين آنها يک شبکه تشکيل مي گردد.

Lan: به شبکه محلي که در آن کامپيوتر ها نزديک به هم بوده و ارتباط آنها از طريق Hub ،Switch و يا Wireless باشد اطلاق مي شود.

Intranet و Internet: منظور از اينترانت همان شبکه جهاني اينترنت است که در محيط بسته (Lan) پياده سازي شده و با دنياي خارج از آن ارتباطي ندارد.

Protocol: عبارتست از قراردادي که تعدادي کامپيوتر طبق آن با يکديگر ارتباط برقرار کرده و به تبادل اطلاعات مي پردازند.

TCP/IP: يک پروتکل جامع در اينترنت بوده و تمام کامپيوترهايي که با اينترنت کار مي کنند از آن تبعيت مي کنند.

IP Address: در اينترنت هر کامپيوتر داراي يک آدرس IP است. هر IP متشکل از 4 عدد بوده که با يک نقطه ازهم جدا مي شوند. ( مثل 217.219.175.11 ) هر کدام از اين اعداد حداکثر مي توانند 254 باشند. هر IP داراي يک Mask مي باشد که از روي آن مي توان تعداد IP هاي يک شبکه محلي را تشخيص داد.

IP Public: به IP هايي گفته مي شود که در اينترنت معتبر بوده و قابل شناسايي باشند.

IP Private: به IP هايي گفته مي شود که در اينترنت فاقد هويت و غير قابل شناسايي مي باشند. از اين IP ها معمولا در شبکه هاي Lan در صورت نداشتن ip public به ميزان کافي و يا جهت امنيت شبکه استفاده مي شود. ازip private  بدليل نداشتن هويت در اينترنت نمي توان براي اتصال به اينترنت استفاده کرد. بلکه بايد از تکنيکهايي مثل NAT يا Proxy استفاده کرد.

Proxy: در مفهوم عاميانه به سانسور کردن سايتها تعبير مي شود. اما از نظر فني راه حلي است براي اينکه ما بتوانيم ازip private  ها براي اتصال به اينترنت استفاده کنيم. در اين روش بايد يک Proxy Server در شبکه نصب شود. در کل اين روش مطلوب نبوده و داراي نقاط ضعف عمده زير است: 1- نياز است که کاربران تنظيمات خاصي را در کامپيوتر خود انجام دهند. 2- در اين روش بسياري از پروتکلها پشتيباني نشده و قابل استفاده نيستند.

با اين حال برخي از مراکز اينترنتي نظير دانشگاهها، مؤسسات دولتي و امنيتي و … براي کنترل بيشتر کاربران خود و گزارشگيري از سايتهاي مرور شده توسط هر کاربر از Proxy استفاده مي کنند. از جمله نرم افزارهاي Proxy Server مي توان به Squid، ISA، CacheXpress و . . . اشاره کرد.

NAT: يک تکنيک خوب براي بکارگيري ip private است. در اين روش تقريبا تمام پروتکل ها پشتيباني مي شوند و مهمتر اينکه نياز به تنظيم خاصي بر روي کامپيوتر کاربران نيست. از جمله نرم افزارهايي که کار NAT را انجام مي دهند مي توان به ISA و Winroute اشاره کرد.

DNS: پروتکل تبديل اسم Domain به IP مي باشد. در شبکه به دستگاهي که اين کار را انجام مي دهد DNS Server گفته مي شود. (62.217.156.205 = www.yahoo.com )

Routing: اگر کامپيوتري بخواهد با يک کامپيوتر ديگر در اينترنت ارتباط برقرار کند، Packet هايش الزاما از چندين Node (کامپيوتر يا Router ) عبور مي کند تا به مقصد برسد. به عملي که يک Node بر روي Packet ها و ارسال آنها به Node ديگر براي رسيدن به مقصد انجام مي دهد Routing گفته مي شود.

Mail Server: در شبکه به سروري گفته مي شود که کار دريافت، ارسال و نگهداري Email را انجام ميدهد. از جمله نرم افزارهايي که براي Mail Server مورد استفاده قرار مي گيرند مي توان به MDaemon و Exchange اشاره کرد.

Web Server: به سروري گفته مي شود که صفحات Web بر روي آن قرار گرفته و Page هاي آن از طريق اينترنت قابل دستيابي است.

FTP Server: به سروري گفته مي شود که فايلهاي مورد نياز براي Download کردن کاربران بر روي آن قرار گرفته است. و کاربران مي توانند فايلهاي موجود در FTP Server را Download کنند.

Domain: به نام يک شبکه که منحصر بفرد بوده و در اينترنت Register شده است گفته مي شود. مثل persiannetworks.com . يک شبکه مي تواند داراي يک يا چند Domain باشد. البته يک شبکه مي تواند بدون Domain يا داراي Domain محلي نيز باشد. (جهت آشنایی با انواع دامین اینجا کلیک کنید.)

Domain Registration: به عمل ثبت Domain گفته مي شود. چنانچه شما بخواهيد يک Domain براي خود رجيستر کنيد ابتدا بايد يک نام را که تا کنون در اينترنت استفاده نشده است انتخاب کنيد. سپس توسط شرکتهايي که عمل Domain Registration را انجام مي دهند آنرا بنام خود به مدت زمان معين Register کنيد.

Host: به کامپيوترهاي ميزبان که صفحات Web يا فايلهاي FTP بر روي آن قرار دارند Host گفته مي شود.

PC 2 Phone: به امکان ايجاد ارتباط تلفني بوسيله اينترنت از طريق يک کامپيوتر با يک تلفن PC2Phone گفته مي شود.

Phone 2 Phone: به امکان ايجاد ارتباط تلفني بوسيله اينترنت از طريق يک تلفن با يک تلفن ديگر Phone2Phone گفته مي شود.

ISP: به مراکز سرويس دهي اينترنت ISP گفته مي شود. (Internet Service Provider)

ITSP: به مراکز سرويس دهي Phone2Phone گفته مي شود. (Internet Telephony Service Provider)

DVB: به کارت سخت افزاري اطلاق مي شود که در يکي از Slot هاي کامپيوتر قرار مي گيرد و بوسيله يک کابل به ديش متصل شده و از طريق آن مي تواند Receive کند.

Receiver: يک Device است که به ديش وصل شده و عمل دريافت اطلاعات از ديش را انجام مي دهد.

Transiver : يک Device است که به ديش وصل شده و عمل ارسال اطلاعات به ديش را انجام مي دهد.

Cache Server: در حقيقت Proxy Server اي است که بتواند هنگام کارکردن کاربران، سايتهاي بازديد شده توسط آنها را در خود نگهداري کرده و در صورتي که کاربر ديگري بخواهد همان سايتها را بازديد نمايد با سرعت بيشتر و صرفه جويي در پهناي باند پاسخ خود را از طريق Cache Server دريافت کند. وجود Cache Server در شبکه مي تواند تا 50 درصد در اندازه پهناي باند صرفه جويي کند و راندمان شبکه را بالا ببرد. (در شرايط بهينه اين ميزان تا 60 درصد هم افزايش مي يابد.) Cache Server هم مي تواند سخت افزاري باشد (مثل Cache Force) و هم مي تواند نرم افزاري باشد.(مثل: 1- Squid که تحت Linux و Windows قابل نصب است. 2- ISA که تحت Win2000 قابل نصب است. 3- CacheXpress که تحت Linux و اکثر Windowsها قابل نصب است.)

Accounting/Billing: به نرم افزارهاي مديريت کاربران در يک ISP گفته مي شود. اين نرم افزارها کنترل ميزان استفاده کاربران از شبکه اينترنت را برعهده دارند. پر استفاده ترين نرم افزار در اين زمينه، NTTacPlus است.

Firewall: هم بصورت سخت افزاري و هم بصورت نرم افزاري وجود دارد و وظيفه آن بالا بردن ضريب امنيتي شبکه به منظور جلوگيري از Hack شدن و سوء استفاده توسط افراد سودجو مي باشد.

Filtering: هم بصورت سخت افزاري و هم بصورت نرم افزاري وجود دارد و وظيفه آن جلوگيري از ورود کاربران به سايتهاي غير مجاز مي باشد.

MultiPort: دستگاهي است که معمولا در ISPها مورد استفاده قرار مي گيرد. داراي يک کارت PCI بوده و بر روي Mainboard يک کامپيوتر نصب مي شود. با نصب MultiPort مي توان Comport هاي يک کامپيوتر را افزايش داد و تعداد زيادي Modem به يک کامپيوتر متصل کرد.

RAS: به کامپيوتري گفته مي شود که تعداد زيادي Modem به آن متصل بوده و کاربران مي توانند به آن Connect کرده و از اينترنت استفاده کنند.

Access Server: به دستگاههايي گفته مي شود که کاربران اينترتني قادر باشند به آن Connect کرده و از طريق آن به اينترنت دسترسي پيدا کنند.

VOIP Gateway: به دستگاههايي گفته مي شود که کاربران تلفني قادر باشند به آن Connect کرده و از طريق آن با کشورهاي مختلف ارتباط تلفني برقرار کنند.

VOIP Carrier: به تشکيلاتي گفته مي شود که با VoIP Gateway از طريق اينترنت در ارتباط بوده و ارتباط هاي تلفني بين VoIP Gateway و کشورهاي مختلف را برقرار مي سازد.